ಶ್ರೀವಲ್ಲಿ ಮಂಜುನಾಥ ಅವರು ಬರೆದ ಕವಿತೆ ‘ಮುಖವಾಡ’

ದಾರಿಯಲ್ಲೊಂದು
ಪರಿಚಿತ ಮುಖವ
ಕಂಡು ನಾ ನಗಲು,
ಮುಖಗಂಟಿಕ್ಕಿ ನಡೆವ
ಅವರು ಹೀಗೇಕೆಂದು
ನಾ ಪೆಚ್ಚಾಗುತ್ತೇನೆ.

ಮತ್ತೊಂದು ಮುಖ
ಎದುರಾಗೆ, ನಾ
ಮುಖ ತಿರುವಿದಾಗ,
ಆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಗೆಯ
ಕಂಡು ಒಂದು ಕ್ಷಣ
ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ.

ನನ್ನಂತರಂಗವ ತಿಳಿದು,
ಗುಟ್ಟುಗಳ ರಟ್ಟು ಮಾಡುವ
*ಹಿತೈಷಿ* ಯ? ಮೋಸಕ್ಕೆ
ಬಟ್ಟಬಯಲಿನಲಿ
ಬೆತ್ತಲಾದಂತಾಗಿ
ನಾ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತೇನೆ.

ದಾರಿಯಲಿ ಮುಗ್ಗರಿಸೆ,
ಅಪರಿಚಿತರಾರೋ
ಆಧರಿಸಿ, ಆಶ್ರಯವಿತ್ತಾಗ
ಮುಖವಾಡಗಳ ನಡುವೆ
ನಿಜ ಮುಖದಿಂದಿರುವವರ
ಕಂಡು ಧನ್ಯಳಾಗುತ್ತೇನೆ.