ವಿಜಯಲಕ್ಷ್ಮೀ ಸತ್ಯಮೂರ್ತಿ ಅವರು ಬರೆದ ಕವಿತೆ ‘ರಂಗಾದ ಜಗತ್ತು’

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನೀನು ಹಿಮಪಾತದಂತೆ
ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿಯಂತೆ

ಏಕೆಂದು ಅರಿಯುವ ಹಠ ನನಗಿಲ್ಲ
ಹಿಮ ಹಾಗೂ ಬೆಂಕಿ ಎರಡನ್ನೂ
ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸುರಿದುಕೊಂಡಿರುವೆ

ಅವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಹಿಸುವ
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುವ
ದಾರಿಯನ್ನು ಕಾಣಿಸಿವೆ

*ಕವಿ ವಿಜಯಲಕ್ಷ್ಮೀ ಸತ್ಯಮೂರ್ತಿ*

ಮನಸ್ಸು ಕುಗ್ಗಿ ಶಿಥಿಲಗೊಂಡಾಗ
ಪ್ರೀತಿಯ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ನೀನಾಗಿ
ಸ್ಫೋಟಿಸುತ್ತೀ ನನ್ನೊಳಗೆ

ಸುಡು ನೋವಿಗೆ ಹಿಮಮಣಿಯಾಗಿ
ಉದುರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೀ
ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಜಾರುತ್ತಾ ನನ್ನೊಳಗೆ

ವಿಸ್ಮಯ ಎನಿಸಿಬಿಡುವುದು ನನಗೆ

ಕೆಂಡದುಂಡೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ
ಹಿಮದ ಮಣಿಗಳನ್ನೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ
ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದರ ಗುಟ್ಟನ್ನು
ರಟ್ಟು ಮಾಡುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಈ ಅಸಲೀಯತ್ತು
ಯಾರಿಗೆ ತಿಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ
ಆ ರಂಗಾದ ಜಗತ್ತು ನೀನೇ ಎಂಬುದು