ಭುವನೇಶ್ವರಿ ರು. ಅಂಗಡಿ ಅವರು ಬರೆದ ಲೇಖನ ‘ನಮ್ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಾಲಿ ಹುಡುಗ್ರು ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಗ್ರೇಟ್ ಕಣ್ರೀ..’

ನಾನ್ ಇವತ್ ಹೇಳೋಕ್ ಹೊರಟಿದ್ದು ಯಾರೋ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದೇ ಇರುವ ಪರಿಚಯಾನೇ ಇರದೇ ಇರೋ ಮಹಾನ್ ಸಾಧಕರ ಸ್ಟೋರಿ ಅಲ್ಲ. ನಮ್ ಕಣ್ ಮುಂದೇನೇ ಕಿಡಿಗೇಡಿತನ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಓಡಾಡ್ಕೊಂಡು ಇರೋ ನಮ್ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಾಲಿ ಹುಡುಗ್ರ ಕಥೆ.

ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 10 ಗಂಟೆಗೆ ಸಾಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಗಂಟಿ ಹೊಡಿತೈತಿ. ಬೇಗ ಬಂದಿರೋ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ನೀಟಾಗಿ ಸಾಲು ಮಾಡಿ ಪ್ರೇಯರ್ಗೆ ಅಂತ ನಿಲ್ತಾವ. ಆದ್ರ ಕೆಲವೊಂದಿಷ್ಟು ಹುಡುಗ್ರು ಎದ್ನೋ ಬಿದ್ನೋ ಅಂತ ಏದುಸಿರು ಬಿಟಕೊಂತ ಹೆಣ ಭಾರದ ಪಾಟಿಚೀಲ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಓಡಿ ಬರ್ತಾವ. ಅವ್ರಿಗೂ ಅವ್ರ ಪಾಟಿಚೀಲಕ್ಕೂ ವಿಶೇಷ ಸ್ಥಾನಮಾನ. ಅದು ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗ್ರ ಹಿಂದ ಬ್ಯಾರೆ ಲೈನ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ನಿಲ್ಲೋದು. ಪ್ರೇಯರ್ ಆದ್ಮೇಲೆ ಆಟದ ಟೀಚರ್ ಯಾಕ್ಲೆ ಲೇಟ್?ಅಂತ ಕೈಯಾಗ ಬಡಗಿ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಬಂದ್, ಬಡಗಿ ಮ್ಯಾಲ ಎತ್ತಿ ಇನ್ನೇನ್ ಹೊಡಿಬೇಕು ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲೇ ನಮ್ಮಪ್ಪಗ ಹೊಲಕ್ಕ ಬುತ್ತಿ ಕೊಟ್ ಬರಾಕ್ ಹೋಗಿದ್ನಿ ರೀ ಸರ್ ಅನ್ನೋದು ನಮ್ ಹುಡುಗ್ರ ಉತ್ತರ. ಹೌದು ದಿನಾಲೂ ನಮ್ ಸಾಲಿಲೀ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಅವ್ವ ಮಾಡಿದ ಬುತ್ತಿ ತಗೊಂಡು ಹೊಲಕ್ಕ ಹೋಗಿ ಅಪ್ಪಗ ಕೊಟ್ಟ ವಾಪಸ್ ಸಾಲಿಗೆ ಬರ್ತಾವ. ಅದೂ ಹೆಂಗ ಅಂತೀರಾ? ಒಂದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಇರ್ಲಿ, ಎರಡು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಇರ್ಲಿ ನಡಕೊಂತ ಹೋಗಿ ನಡಕೊಂತ ವಾಪಸ್ ಬರ್ತಾವ.

ಆತು ಆಮ್ಯಾಲ ಪಾಠ ಶುರು ಆಕ್ಕತಿ..ಮೊದಲನೇ ಅವಧಿ 11.30 ತನಕ. ಟೀಚರ್ ಪಾಠ ಮಾಡತಿರ್ತಾರ. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಕೇಳ್ತಾವ,ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಯಾವ್ದೋ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕ ಹೋಗಿರ್ತಾವ. ಲೇ ಹನಮ…ಯಾ ಕಡೆ ನೋಡಾಕತ್ತಿ?ಏನ್ ಆಗೇತಿ?ಯಾಕ್ ಪಾಠ ಕೇಳಾಕ್ ಮನಸ ಇಲ್ಲನ ನಿಂಗ ಅಂತ ಟೀಚರ್ ಗದರಿಸಿ ಕೇಳ್ದಾಗ,ಟೀಚರ್ರೀ…ಆಡಮರಿಗೆ ನೀರ್ ಕುಡಿಸಿ ಬರಬೇಕ ರೀ..ಆಕಳಿಗೆ ಹುಲ್ಲು ಹಾಕಿ ಬರಬೇಕ ರೀ..ಅಂತ ನಮ್ ಹನುಮನ ಉತ್ತರ ರೆಡಿ ಇರತ್ತ.ಆತಲೇಪಾ ಬಿಡ್ತೀನಿ,ನಿಂಗ ನಾ ಮೊದಲ ಹೇಳೇನೇ ಇಲ್ಲೋ 11.30ಕ್ಕ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ. ಆವಾಗ ಬಿಡ್ತೀನಿ. ಮನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾ 10 ನಿಮಿಷ. ಈಗ ಪಾಠ ಕೇಳು ಮೊದ್ಲ ಅಂತ ಟೀಚರ್ ಮತ್ತ ತಮ್ಮ ಪಾಠದ ಲೋಕಕ್ಕ ತಗೊಂಡ ಹೊಕ್ಕಾರ. ಹೌದ್ರೀ,ನಮ್ ಸಾಲಿ ಮಕ್ಳು ದಿನಾ 11.30ಕ್ಕ ಶಾರ್ಟ್ ಬ್ರೇಕ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಇವೆಲ್ಲ ಕೆಲಸ ಮುಗಸಗೊಂಡ ಬರ್ತಾರ.

ನಮ್ ಸಾಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮಾತ್ರ ಊಟಕ್ಕೆ ಯಾವ ತೊಂದ್ರಿನೂ ಆಗಲ್ಲ ರೀ. ಯಾಕಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದವ್ರು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಬಿಸಿಯೂಟ ಯೋಜನೆ ಜಾರಿಗೆ ತಂದು ಪುಣ್ಯ ಕಟಗೊಂಡಾರ. ಊಟದ ಟೈಮ್ ದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಮ್ ಹುಡುಗ್ರಿಗೆ ಏನೂ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರುದಿಲ್ಲ ನೋಡ್ರಿ. ಆ ಜಾತಿ ಈ ಜಾತಿ ಅನ್ಲಾರ್ದಂಗ ಒಂದ ತಾಟನ್ಯಾಗ ಹತ್ತು ಕೈ ಹಾಕಿ ಊಟ ಮಾಡ್ತಾರ. ಊಟ ಆದ್ಮೇಲೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಕ್ಲಾಸ್ ನಡೀತಾವು ಯಥಾಪ್ರಕಾರ. ಅಷ್ಟ ಅನ್ನುತ್ಲೇ ನಮ್ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಎದ್ದ ನಿಲ್ತಾಳ. ಟೀಚರ್ರೀ… ಮನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ ರೀ. ಯಾಕವಾ ಏನ್ ತ್ರಾಸ್ ಆತ ಹೇಳ? ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾರ ಟೀಚರ್. ಬೆಳಕಂಡಿ ಹಾಕಿ,ಅರಬಿ ಮಡಚಿ,ಕಟಗಿ ಒಳಗ ಇಟ್ಟ ಬರ್ತೀನಿ ರೀ ಟೀಚರ್ ಇದು ಲಕ್ಷ್ಮೀಯ ಉತ್ತರ. ಹೌದು,ಮಳೆಗಾಲದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಕೂಡ ಒಂದು ಕೆಲಸ.ಯಾಕಂದ್ರ ಅಪ್ಪ ಅವ್ವ ಇಬ್ರೂ ದುಡ್ಯಾಕ ಹೊಲಕ್ ಹೋಗಿರ್ತಾರ ಮನಿ ಕೀಲಿ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು. ಹೇಳಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಹೊಲದಾಗಿಂದ ಬಂದ ಮ್ಯಾಲ ಕಟಗಿ,ಕುಳ್ಳು ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಅಡಗಿ ಮಾಡುದರ ಹೆಂಗ? ನೀವ ವಿಚಾರ ಮಾಡ್ರಿ.

ಅವತ್ತಿನ ಸಾಲಿ ಮುಗಿಯೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಟೀಚರ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮ್ಯಾಲ ಹೋಂವರ್ಕ್ ಬರೀತಾರ. ಮಾರನೇ ದಿನ ನಮ್ ಸಂಗನ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಹೋಂವರ್ಕ್ ತೋರಸಪಾ ಅಂತ ಟೀಚರ್ ಕೇಳೇ ಬಿಡ್ತಾರ. ನಮ್ ಅಪ್ಪ ರಾತ್ರಿ ಮನ್ಯಾಗ ಜಗಳ ಮಾಡಾಕತ್ತಿದ್ದ ಟೀಚರ್, ಅದ್ಕೆ ಹೋಂವರ್ಕ್ ಮಾಡಾಕ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಟೀಚರ್ ಅನ್ನೋದು ಸಂಗನ ಉತ್ತರ. ಆದ್ರೂ ಕೂಡ ಸಾಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಅವನ ಮುಖದ ಮ್ಯಾಲ ನಗುವಿಗೇನೂ ಬರ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದಂತೆ ನಿತ್ಯ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ನೂರಾರು ಘಟನೆಗಳು ನಮ್ ಕಣ್ ಎದುರಿಗೇನೇ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಅಂದ ಹಾಗೆ ಇದು ಒಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ. ಬಹುತೇಕ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ನಿದರ್ಶನಗಳು ನಡೀತಾನೆ ಇರುತ್ತವೆ. ನೂರು ಮಕ್ಕಳು ಇದ್ರೆ ಅವರ ಹಿಂದೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತರಹದ ನೂರು ವ್ಯಥೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಹೇಳೋದಾದ್ರೆ ತಮ್ಮ ತಂಗಿನ ನೋಡ್ಕೊಳ್ಳೋ ಕೆಲ್ಸನೂ ಇವ್ರದೇ. ಒಂದಕ್ ಬಿಟ್ಟಾಗ,ಊಟಕ್ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಮನೇಲಿರೋ ವಯಸ್ಸಾದ ಅಜ್ಜ-ಅಮ್ಮಗ ಗುಳಿಗಿ ಕೊಟ್ ಬರೋರು ಇವ್ರೇ.ಒಂದೊಂದ್ ಸಲ ಸಣ್ ತಮ್ಮ,ಸಣ್ ತಂಗಿನ ತಮ್ ಜೊತಿ ಸಾಲಿಗೆ ಕರಕೊಂಡ್ ಬರ್ತಾರ. ಅತೀ ಸೋಜಿಗದ ಸಂಗತಿ ಅಂದ್ರ,ಆ ಸಣ್ ಹುಡುಗ್ರು ಕೂಡ ಅವ್ರ ಅಕ್ಕ-ಅಣ್ಣನ ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕ ಏನೂ ತೊಂದ್ರಿ ಮಾಡಲ್ಲ. ಸುಮ್ ಕುಂತಿರ್ತಾವ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಏನಾರ ಆ ಸಣ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಿದ್ದಿ ಬಂದ್ರ ಅಲ್ಲೇ ಒಂದ್ ಕಡೆ ಮೂಲ್ಯಾಗ ಅಕ್ಕಿ ಚೀಲಾನೋ,ಬ್ಯಾಳಿ ಚೀಲಾನೋ ತಂದ ಹಾಸಿ ಮಲಗಸ್ತಾರ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರ,ನಮ್ ಸಾಲಿ ಹುಡುಗ್ರು ತಮ್ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಬೇಕಾಗತ್ತ.

ಮನ್ಯಾಗ ಅದೇನೇ 108 ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿದ್ರೂ ಕೂಡ ನಮ್ ಹುಡುಗರ ಮನಸಿನ ಮ್ಯಾಲ ಅದ್ಯಾವುದು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲ್ಲ ರೀ. ಭಾಳ ಚಂದ ನಕ್ಕೋತ,ಜಿಗದಾಡಕೋತ,ಉಂಡು-ತಿಂದು ಸಾಲಿ ಕಲಿತಾವ.
ಆಟ-ಪಾಠ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಸಾಗ್ತಾವ ಸಾಲ್ಯಾಗ. ಎಲ್ಲಾ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳದು ನಿಲ್ತಾರ ನಮ್ ಮಕ್ಕಳು. ಯಾವುದ್ರಲ್ಲೂ ಕಮ್ಮಿ ಇರಲ್ಲ ಅವ್ರು. ಓದತಾರೆ,ಬರೀತಾರೆ, ರ್ಯಾಂಕ್ ತಗೋತಾರೆ, ಹಾಡ್ತಾರೆ,ಕುಣಿತಾರೆ,ನಾಟಕ ಮಾಡತಾರೆ,ಚಿತ್ರ ಬರೀತಾರೆ ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ತೋರಸ್ತಾರೆ. ಅವರು ಯಾವುದೇ ಟ್ಯೂಷನ್,ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಕ್ಲಾಸ್,ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಕ್ಲಾಸ್,ಡ್ರಾಮಾ ಕ್ಲಾಸ್ ಹೋಗದೇನೇ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸಾಧನೆ ಮಾಡತಾರ. ಇನ್ನ ಸಾಲ್ಯಾಗ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕ ಹೊಂಟ್ರ ಟೀಚರ್ 500 ರೂಪಾಯಿ ಹೇಳ್ತಾರ. ಆವಾಗ ನಮ್ ಹುಡುಗ್ರು ಶನಿವಾರ,ರವಿವಾರ ಹೊಲಕ್ಕ ದುಡಿಯಾಕ್ ಹೊಕ್ಕಾರ. ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಅಂತ ಇಪ್ಪತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಹೇಳಿದ್ರ,ಅದನ ಐದು-ಐದು ರೂಪಾಯಿ ಹಂಗ ನಾಲ್ಕು ಕಂತು ಮಾಡಿ ಮುಟ್ಟಸ್ತಾರ. ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕ ಬೇಕಾದ ರೊಕ್ಕನ ತಾವ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡ್ತಾರ. ಟೀಚರ್ ಅದೆಷ್ಟೇ ಬೈದ್ರೂನು ಅದ್ಯಾವುದು ತಲಿ ಕೆಡಸ್ಕೊಳಲ್ಲ. ಪೂಜ್ಯನೀಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಗೌರವ ತೋರಸ್ತಾರ.ಟೀಚರ್ಗೆ ಅಂತ ಅವ್ರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೇವರ ಮನೆನೇ ಕಟ್ಟಿ ಬಿಟ್ಟಿರ್ತಾರೆ.

 

ನಮ್ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆ ಮಕ್ಕಳು ವಿದ್ಯೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಬದುಕನ್ನು ಕಲೀತಾರೆ. ಬೆಳಿತಾ ಬೆಳೀತಾನೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರವೀಣರಾಗುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡುವ ಶಿಕ್ಷಣವು ಕೂಡ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಸದೃಢಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಂದರೂ ಕೂಡ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ಮಗು ಸರಳವಾಗಿ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನಗು ಮುಖದಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಹೆಚ್ಚು. ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಎಂದರೆ ಅದು ಕೊಡುವುದಲ್ಲ,ಕಲಿಯುವುದು. ಕಲಿತದ್ದನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಬದುಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಭಾರ ಅಲ್ಲ. ಅದ್ಕೆ ನಮ್ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಾಲಿ ಹುಡುಗ್ರು ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಗ್ರೇಟ್ ಕಣ್ರೀ…

ಭುವನೇಶ್ವರಿ.ರು.ಅಂಗಡಿ
ಶಿಕ್ಷಕಿ
ಸ.ಹಿ.ಪ್ರಾ.ಶಾಲೆ ಸಂಕಧಾಳ
ನರಗುಂದ, ಗದಗ