ಲಕ್ಷ್ಮೀಪುರ ಜಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಅವರು ಬರೆದ ಕವಿತೆ ‘ಮನವು’

ಜನನ ಮರಣದ ನಡುವೆ
ಜೀವನದ ಪಾರಮಾರ್ಥವ
ಅರಿಯಲಾರದ ಅಂಧಕಾರ
ಆವರಿಸಿ ಅಳಿಸುತಿದೆ ಮನವು ||

ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳ
ಮರೆತು ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಮತಿಯು
ಕಾಮಕ್ರೋಧಲೋಭ ಗಳ
ಬಲೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಸೊರಗಿದೆ ಮನವು ||

ಸಂಸಾರ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಪ್ರೇಮ
ಪ್ರೇತವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಮುನ್ನ
ಸಾಧನೆಯ ಶಿಖರವೆರುವ ಸಾಹಸ
ಅಸಾದ್ಯವೆಂದು ಕೊರಗಿದೆ ಮನವು ||

ಬಡವನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿಯಿದ್ದರೇನು ಫಲ
ಬಲವಂತನಿಗೆ ಧನವಿದ್ದರೇನು ಫಲ
ಗುಣವಿಲ್ಲದ ಸಾಧಕನಾದರೇನು ಫಲ
ಇದಾವುದು ಇಲ್ಲದಿರುವ ಈ ಮನವು ||

ಹಸಿವಿಗಾಗಿ ಅಂಗಲಾಚಿದ ಕೈಗಳು
ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಡಿದ ದೇಹಗಳು
ಸ್ತ್ರೀಗಾಗಿ ಮತಿಹೀನರಾದ ಮನುಜರ
ಮದ್ಯೆ ಅವರಿಗಿಂತ ಹೀನನಾದ ಮನವು ||

ನಿಸರ್ಗ ಸೌಂದರ್ಯದ ಸೊಬಗು
ಜಗದ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಸ್ಮಯ ಬೆಡಗು
ಸಕಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಯು
ಅಂತರಂಗವ ತಣಿಸದಾದ ಮನವು ||

ಸುಖ ಸಂಭ್ರಮದ ಕ್ಷಣದಲಿ ಕೇಕೆಯಾಕಿ
ಕಷ್ಟ ದುಃಖವು ಬಂದಾಗ ಬೇಸರವಾಗಿ
ಎಲ್ಲ ಕಾಲವು ಸಿರಿಸಂತೋಷವ ವರಿಸುವ
ಮಂದಿಯ ಮದ್ಯೆ ಮರುಗಿದೆ ಮನವು ||

ಇದಾವುದು ಬೇಡವೆನ್ನಲು ಬೈರಾಗಿ
ಇದನೆಲ್ಲಾ ತೊರೆದವನು ವೈರಾಗಿ
ಇವುಗಳ ತ್ಯಜಿಸಿದವ ಯೋಗಿ
ಇದರ ಸುತ್ತ ಜೀವಿಸಬೇಕೆ ? ಮನವು ||