ಆರ್. ಪವನ್‌ಕುಮಾರ್ ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟಣ ಅವರು ಬರೆದ ಕತೆ ‘ರಾಮಿ’

ಊರು ಇನ್ನೂ ನಿದ್ದೆಯ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿತ್ತು. ಆಗಾಲೇ ರಾಮಿ ಕೊಲೆಯಾದ ಸುದ್ದಿ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾರ ಮನೆ ಕದ ತೆರೆದರು ಅದೇ ಮಾತು. ರಾಮಿ ಏನು ಕಡಿಮೆಯವನಲ್ಲ. ಅವನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ರಾಕ್ಷಸನೇ. ಅಂಥವನನ್ನ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಪುಂಡ ಹುಡುಗರ ಗುಂಪೊಂದು ಮಾರಕಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಮನಬಂದಂತೆ ಚೆಚ್ಚಿ ಬಿಸಾಡಿತ್ತು. ಈಗೀಗಾ ಇಂಥಾ ಕೃತ್ಯಗಳು ಹಲವು ಕಡೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದ ಜನರಿಗೆ ಅದು ಇಂದು ತಮ್ಮ ಊರಿನಲ್ಲೆ ನಡೆದಿದ್ದು ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಹಿಂದೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೆರೆಡು ಕೊಲೆಗಳು ಆಗಾಗ ನಡೆದಿದ್ದವಾದರು ಈ ಹಂತಕ್ಕೆ ಆಯುಧಗಳ ಹಿಡಿದು ಅಟ್ಟಾಡಿಸಿ ಕೊಂದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಹೊಸದಾಗಿತ್ತು. ರಾಮಿ ಜೀವ ಭಯದಿಂದ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡು ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ದನಿ ಕೆಲವರ ಕಿವಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಮಚ್ಚಿನೇಟಿಗೆ ಅವನ ದೇಹದಿಂದ ರಕ್ತ ಸೋರಿದ ಕಲೆ ಕೆರೆ ಬೀದಿಯ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಕೈಗೆ ಸರಿಯಾದ ಒಂದು ಆಯುಧ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಈ ಬೆನ್ನತ್ತಿದವರಿಗೆ ರಾಮಿ ಸುಲಭ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಊರಿನವರಿಗೆ ರಾಮಿಯ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟೇ ಅಸಮಾಧಾನವಿದ್ದರು ಅವನು ಈ ರೀತಿ ಸತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ವಿಷಾದವಿತ್ತು. ಯಾರು ಇದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆರೆಗೆ ಎಸೆದ ರಾಮಿಯ ಹೆಣವನ್ನು ಮೀನು, ನಳ್ಳಿಗಳಗಲೇ ರುಚಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಪೊಲೀಸನವರಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ತಲುಪಿಸಿದ್ದು ಅವರು ಬರುವ ದಾರಿಯನ್ನೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆರೆ ಏರಿಯ ಮೇಲೆ ಜನವೋ ಜನ. ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಲ್ಲೂ ರಾಮಿಯ ನೆನಪುಗಳು. ತೇಲುವ ರಾಮಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಕೆರೆ ಮುಂಭಾಗ ಕುಳಿತ ಆರುಂಧತಿ ಎದೆ ಬಡಿದುಕೊಂಡು “ಹುಲಿಯಂಗೆ ಇದ್ದವ್ನ್ ಹಿಂಗ್ ಹೆಣ ಮಾಡಿದ್ರಲ್ಲವ್ವಾ ಅವ್ರ ಮನೆ ಹಾಳಾಗಿ, ಅವ್ರ ಹೆಣ ನಾಯಿ ತಿನ್ನ. ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಹತ್ತು ಜನ ಸುತ್ತಕೊಂಡು ಕೊಂದ್ರಲ್ಲೊ” ಎಂದು ದೊಡ್ಡ ದನಿಯಲ್ಲಿ ರಾಗ ತೆಗೆದು ರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸುತ್ತ ನಿಂತವರು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಂತೆ ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ಣುತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊರತು ಅವಳ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ.

ರಾಮಿ ಈ ಊರಿನ ಹಳೇ ಪರಿಚಿತ ಮುಖ. ಅವನು ಅವನ ಹಿರಿಯರು ಇಲ್ಲಿನ ಮೂಲನಿವಾಸಿಗಳು. ಅದೊಂದು ತೀರ ಬಡತನದ ತುಂಬು ಕುಟುಂಬವಾದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರು ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದಿದ್ದರು. ಇದರಲ್ಲಿ ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದ್ದ. ಇರುವವರಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಇವನೊಬ್ಬ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ತಂದೆಯ ಕಸುಬಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾಗಿದ್ದ. ತಂದೆಯ ಕಾಲದ ನಂತರ ರಾಮಿ ಕೂಡ ಅದನ್ನೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದ. ಈ ಊರಿನ ಜತೆಗೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಊರಿನ ಯಾವುದೇ ದನ, ಕರು, ಎಮ್ಮೆಗಳು ಸತ್ತರು ಮೊದಲಿಗೆ ರಾಮಿಗೆ ಕರೆ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ಬಂದು ಅದನ್ನು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಪೈಸಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನ ಕೈಗೆ ಚೂರು ಪುಡಿಗಾಸು ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಾಕಿತ್ತು. ಮನಬಂದಂತೆ ಸತ್ತವನ್ನು ಸುಲಿದು ಪಾಲು ಮಾಡಿ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದ. ರಾಮಿ ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಹೊತ್ತು ತಂದು ವಿಶಾಲ ಬಯಲಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಚರ್ಮವನ್ನು ಸುಲಿಯಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಲೆ ಅವನ ಸುತ್ತ ಮಾಂಸ ಬೇಕಾದವರು ಪಾತ್ರೆಗಳ ತಂದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲೆ ನಾ ಮೊದಲು, ತಾ ಮೊದಲೆಂದು ಘರ್ಷಣೆಗಳು ಏರ್ಪಡುವಾಗ ರಾಮಿ “ನಿಂತ್ಕಂಡ್ರೆ ಸರಿ ಅಮ್ಕಿಂಡು, ಇಲ್ಲ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬನಿಗೂ ತಿಕದ್ಮೇಲೆ ಒದ್ದು ಕಳಸ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಗರ್ಜಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ವಾತಾವರಣ ತಿಳಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆಲ್ಲಾ ರಾಮಿಯ ಕಂಡರೆ ಅಪಾರ ಭಯ. ಅವನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಹಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ಆ ಜನರು ಕಂಡಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಮರು ನುಡಿಯದೆ ಅವನ ಆಜ್ಞೆ ಪರಿಪಾಲಕರಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತು ತಮ್ಮ ಸರದಿ ಬರುತ್ತಲೆ ಅವನು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ಮಾಂಸವ ಪಾತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಹಂಚಿದವನು ಉಳಿಕೆಯನ್ನು ಹದ್ದು, ಕಾಗೆ, ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಮಾಂಸ ಪಡೆಯುವ ಸರದಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಪ್ರೇಯಸಿ ಆರುಂಧತಿಯು ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆಂದು ಉತ್ತಮವಾದ ಮಾಂಸವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಲೆ ರಾತ್ರಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಈ ರಾಮಿ ಮತ್ತು ಆರುಂಧತಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಮದುವೆಯಾದವರಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧ ಊರಿನಲ್ಲಿ ತಿಳಿದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಆರುಂಧತಿ ಗಂಡ ಸತ್ತ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿ ಅತ್ತೆ, ಮೈದುನರ ಕಿರುಕುಳ ತಡೆಯಲಾಗದೆ ತನ್ನೊಬ್ಬಳು ಮಗಳ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ವಯಸ್ಸಾದ ಅಪ್ಪನ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನೆಪದಿಂದ ಇಲ್ಲೆ ಉಳಿದಿದ್ದಳು. ಇವಳಿಗೆ ಅಂಥಾ ಪ್ರಾಯ ಮೀರಿಲ್ಲದೆ, ನೋಡಲು ದಷ್ಟಪುಷ್ಠವಾಗಿದ್ದವಳಿಗೆ ಗುಂಡ್ರುಗೋವಿಯಂತೆ ತಿರುಗುವ ಈ ರಾಮಿ ಗಂಟು ಬಿದ್ದಿದ್ದ. ರಾಮಿಗೆ ಹೆಂಡತಿ, ಮಕ್ಕಳೆಂದು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಅಪ್ಪ, ಅವ್ವ ಸತ್ತ ನಂತರ ಅವನ ಅಣ್ಣ, ತಮ್ಮಂದಿರಿಂದ ಪಾಲಾಗಿ ಬಂದ ಇಷ್ಟು ಅಗಲದ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಿತ್ತು. ಅವರೆಲ್ಲಾ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸಂಸಾರದ ನೊಗಾ ಹೊತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವವರು, ಕೇಳುವವರು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಅಣ್ಣ, ತಮ್ಮರಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಇವನು ಸತ್ತರೆ ಈ ಮನೆಯು ತಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ದುರಾಸೆಯ ಕಾರಣ ಅವರು ರಾಮಿ ಮದುವೆಯಾಗದ್ದನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದ ಇವರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಎಂದೋ ಹದಗೆಟ್ಟಿತ್ತು. ರಾಮಿ ಇವರ ಈ ವರ್ತನೆಗಳಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ಬೇಕೆಂದೆ ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದು ಅವರಿಂದ ತನ್ನ ಪಾಲು ಪಡೆದಿದ್ದ. ಅದಕ್ಕೆ ಮನೆಯನ್ನುವ ಯಾವ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಿಲಾವ್ ಮಾಡಾದ ಗೋಡೆಗಳು, ಬಾಗಿಲುಗಳಿಲ್ಲದ ಕಿಟಕಿಗಳು, ಮುರಿದ ಬಾಗಿಲು, ಹೂಡಿದ ಓಲೆ, ದಾರದ ಹಗ್ಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಟವಲ್, ಎರಡು ಪಂಚೆ, ಶರ್ಟ್ಗಳು ಇದಿಷ್ಟೆ ಅವನ ಆಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ಅವನ ರಾತ್ರಿಗಳು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಊಟ, ತಿಂಡಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಕೊರತೆಯೇನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅದು ಎಲ್ಲಿಯಾದರು ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆರುಂಧತಿ ವಿಶೇಷ ಅಡುಗೆಗಳ ಮಾಡಿದರೆ ಅವನ ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಾಮಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಲೆ ತನ್ನ ಹೆಂಡದ ಸರಕನ್ನು ಹಿಡಿದು ತರುತ್ತಿದ್ದ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಬಾಡಿನೊಂದಿಗೆ ಅದರ ಸಮಾರಾಧನೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ತಂದ ಸರಕಿನಲ್ಲಿ ಆರುಂಧತಿಗೂ ಪಾಲಿದ್ದು, ಅವಳು ರಾಮಿಯ ಉಪಚಾರ ಮುಗಿಸಿ ಕಳುಹಿಸಿದ ನಂತರ ಗಂಟಲಿಗೆ ಸುರಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ರಾಮಿ ಈ ರುಚಿಯಾದ ಊಟ, ಮತ್ತಿನ ಕುಡಿತದ ನಂತರ ಆರುಂಧತಿಯ ಕೂಡಬೇಕೆಂದು ಆಸೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳಿಗೂ ಇದು ಬೇಕೆನಿಸಿದರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಮಗಳು, ವಯಸ್ಸಾದ ತಂದೆಯಿದ್ದ ಕಾರಣ ಜಾಗರೂಕಳಾಗಿದ್ದಳು. ಇದೆಲ್ಲಾ ಇವರಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲಾದರು ಹೊರಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತೋ ಹೊರತು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಇದಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದವಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಮೈಯನ್ನು ಮೆದುವಾಗಿ ಸವರುತ್ತಲೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುವಾಗ ಆರುಂಧತಿ “ಥುತೇರಿ ಉಂಡಾಯ್ತಾಲ್ಲ ಮುಚ್ಚಕೊಂಡು ಬಿದ್ದಕೋಗು” ಎಂದು ರೇಗಿದರೆ ರಾಮಿ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡವನು “ಬಾರೇ ನನ್ನ ಬುಲ್‌ಬುಲ್ ನಿನ್ನ ಹಿಸ್ಕಾಕಾತ್ತೀನಿ” ಎನ್ನುತ್ತ ನೇರ ಅವಳ ಎದೆಯ ಸೆರಗಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಕುಡಿದಾಗ ರಾಮಿಯ ಕಾಮುಕಾ ಮಾತುಗಳು ಆರುಂಧತಿಗೆ ಕೇಳಲು ಮಜಾ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇವರಿಬ್ಬರು ಈ ರೀತಿ ತಾವುಗಳು ಪರಸ್ಪರ ದೇಹದ ಅಂಗಾಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದು ಇಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾಮಿ “ಥೂ ಬಡ್ಡಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲದ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ನೀನು” ಎಂದು ಬೈಯದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದು ಮನೆ ದಾರಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ.

ಕಾಲ ಸರಿದಂತೆ ರಾಮಿಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ತಲೆ, ಗಡ್ಡದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಕೂದಲುಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ದೇಹದಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನ ಶಕ್ತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅವನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಮಾತ್ರ ಹಾಗೇ ಇತ್ತು. ಅವನು ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಪರಭಾರೆ ಮಾಡುವುದರೊಂದಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟವರ ಪರವಾಗಿ ನಿಂತು ಎಂಥಾವರ ಬುರುಡೆಗೆ ಬಿಸಿನೀರು ಕಾಯಿಸಲು ಕೂಡ ಸಿದ್ಧನಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಭಾರೀ ಗಟ್ಟಿ ಆಳು. ಕುಡಿದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ನೆಶೆ ಏರಿಸಿಕೊಂಡು ಈ ರೀತಿಯ ಅನೇಕ ಕೃತ್ಯಗಳ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ್ದರಿಂದ ಬಹುತೇಕರು ಇವನ ಸಹವಾಸಕ್ಕೆ ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿ ಎಂದರೆ ಸಾಕು `ಆ ಬಡ್ಡಹೈದ್ನ್ ಸವಾಸ ಅಲ್ಲ’ ಎಂದು ಅವನ ವರ್ತನೆಗಳ ಕಂಡು ಹುಬ್ಬೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿಯದು ಹಾಗೆ ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತುಕತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲಸವಿದ್ದರೆ ಕರೆದು ತಿಳಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಅದನ್ನು ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಲೆ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಇನ್ನೂ ಅವನಿಗೆ ಸಲ್ಲಬೇಕಾದ ಋಣದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಕಮ್ಮಿಯಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ ತನ್ನ ದಪ್ಪ ಕಣ್ಣುಗುಡ್ಡೆಗಳ ಅರಳಿಸಿ “ಏನ್ ಭಿಕ್ಷೆ ಕೊಡ್ತಿದ್ಯಾ, ಮಾಡಿಲ್ವಾ ಕೆಲ್ಸನಾ” ಎಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೇಳಲು ಅವರು ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹಣ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೆಂದರು ಕೂಡಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ರಾಮಿಯಲ್ಲಿ ಮೃದುತ್ವ ಎನ್ನುವುದೆನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನದು ಯಾರೊಂದಿಗಾದರು ಒರಟು ಸ್ವಭಾವವೇ. ಎಲ್ಲೋ ಆಗಾಗ ಕಾಮಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದವನು ಆರುಂಧತಿ ಹಾಗೂ ಕೆಲ ಹೆಂಗಸರ ಬಳಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುವತನಕ ಮೆತ್ತಗಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆ ಸುಖಕ್ಕೆ ಅವರ ಸರಿಯಾದ ಸ್ಪಂದನೆ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅವನ ಸ್ವಂತ ಅನುಭವವಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಆರುಂಧತಿ “ಎದ್ದಾಗ ಗುದ್ದಕ್ಕೆ ಬಂದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಬೆಕ್ಕಿನ್ಹಂಗೆ ಇರು ಇಲ್ಲ ಹುಲಿಯೇಸಾ ದುರಗುಡು” ಎಂದು ಚೇಡಿಸುವಾಗ ಇದು ತನ್ನಗಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ರಾಮಿ ಅವಳ ತೋಳತೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಲೋಕ ಮರೆತು ಕರಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆರುಂಧತಿಗೆ ಈ ಸುಖದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟವಿರದಿದ್ದರು, ರಾಮಿ ಈ ಸುಖದ ನಂತರ ಹೊಗೆಯಂತೆ ಮಾಯವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಕೋಪ ತರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಆರುಂಧತಿಯಂತೆ ಕೆಲ ಊರಿನ ಹೆಂಗಸರು ರಾಮಿಯ ಸಂಗ ಬಯಸಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೂಡುವುದು ತಿಳಿದರು ಅವನಿಗೆ ಆರುಂಧತಿಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಮೋಹ ಅವರುಗಳ ಮೇಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ತೃಪ್ತಿಯೊಂದೇ ಆರುಂಧತಿಗೆ ರಾಮಿಯ ಈ ಎಲ್ಲಾ ನೀಚತನಗಳ ಕ್ಷಮಿಸಿ ಸುಖದ ಉತ್ತುಂಗಕ್ಕೇರಲು ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಇತರೆ ಹೆಂಗಸರು ರಾಮಿಯನ್ನು ಕೂಡುವಾಗ ಭಯ, ಅಂಜಿಕೆಗಳಿಂದ ಅವನ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕುವಾಗ ಆರುಂಧತಿ ಮಾತ್ರ ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಇದ್ಯಾವುದು ಇರಲಿಲ್ಲ. ರಾಮಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿದಳೆಂದರೆ ನಿರ್ಭೀತಿಯಿಂದ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಅವನ ಕೆರಳಿಸಿ ತಾನೇ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಕಾರ, ಗಾತ್ರದಲ್ಲೂ ಆರುಂಧತಿಯ ದೇಹ ರಾಮಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭಕ್ಕೆ ದಕ್ಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಅವನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲು ತನ್ನ ಅನುಭವದ ಪಟ್ಟುಗಳ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಹುಚ್ಚನಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆಗಾ ಅವಳ ಮುಖದ ನಗು, ಬೆವರು ರಾಮಿಗೆ ನಾಚಿಕೆ ತರಿಸಿದರೆ, ಆರುಂಧತಿ “ನಿನ್ನಂಥ ಗಂಡಸಿಲ್ಲ ಬಿಡು. ನನ್ನ ಸವಾಲಿಗೆ ಜವಾಬಾಗಿ ನಿಲ್ತಾಯಿಲ್ಲ” ಎನ್ನುತ್ತ ಅವನಿಂದ ತಾನು ಕೊನೆಗೆ ಮಣಿದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧ ಹೆಚ್ಚು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ, ಆಳಾವಾಗಿತ್ತು. ಇತರರು ಅವರಿರವರ ಬಾಯಿಂದ ಕೇಳಿದ ಸುದ್ದಿಗಳ ಸಲುವಾಗಿ ರುಚಿ ಹತ್ತಿ ಒಂದು ಕೈ ನೋಡಲು ರಾಮಿಯ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬೀಳಲು ಅವನ ರಾಕ್ಷಸ ವರ್ತನೆಗಳಿಗೆ ಬೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರು. ಊರಿನ ಕೆಲ ಗಂಡಸರಿಗೆ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ರಾಮಿ ಎಂದರೆ ಹಲ್ಲುಗಳು ಕಟಕಟ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೆಂಗಸರು ಅವನಿಗೆ ತಾವಾಗೇ ಸೋಲುವುದ ಕಂಡು ಕುದಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಅವನ ಎದುರಿಸಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸಾಹಸ ಇಲ್ಲಿಯತನಕ ಯಾರು ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ, ರಾಮಿಯದು ಹಿಡಿದರೆ ಅಷ್ಟು ಬಿಗಿಯಾದ ಪಟ್ಟಾಗಿತ್ತು. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ರಾಮಿಯೇನು ಆಕ್ರಮಣಶೀಲನೂ, ಕಾಮುಕನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಾಗೆ ಹೆಂಗಸರ ಹುಡುಕಿ ಹೋಗಿ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿದ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ಒಲಿದವರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಿಡದೆ ಕೂಡುತ್ತಿದ್ದ. ಹೆಂಗಸರು, ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸ್ಥೆಯಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರುಗಳ ಮೇಲೆ ಎಂದು ತನ್ನ ದುಂಡಾವರ್ತನೆಗಳ ತೋರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅವನ ಭಂಡಧೈರ್ಯ ಹಾಗೂ ಕೆಲ ವರ್ತನೆಗಳು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿದ್ದವು. ಕೆಲವರು ರಾತ್ರಿಯವೇಳೆ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಗಿಳಿದರು ಅವನ ಬಿರುಸಿನ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕು ತರಗೆಲೆಗಳಂತಾಗಲು ಇತರರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲುಕಿತ್ತು ಮುಂದೆ ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಲೆತ್ನಿಸುವವರಿಗೆ ಇದೊಂದು ಘಟನೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ಇದ್ಯಾವುದನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಂದವರನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದು ಕೈ ಮಾಡಿದರೆ ಚೆಚ್ಚಿ ಪುಡಿ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆರುಂಧತಿ ಈ ಕುರಿತ ತನ್ನ ಭಯವನ್ನು ರಾಮಿಯ ಮುಂದೆ ಹೊರಹಾಕಲು ಅವನು “ಬೆಂಕಿ, ಗಾಳಿ ಜತೆ ಗುದ್ದಾಡುದ್ರೇ ಯಾರು ಉಳದಾರು” ಎಂದು ಅಸಡ್ಡೆಯಿಂದ ಕೇಳುವಾಗ ಅವನ ಮೀಸೆಯ ಮೇಲೊಂದು ನಗುವಿತ್ತು. ಆ ನಗುವನ್ನು ಆರುಂಧತಿ ಮೆಚ್ಚಿದಳಾದರು ಯಾಕೋ ಅವಳಿಗೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಮಾನಗಳು ಮೊದಲಿನಂತಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಸತ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ರಾಮಿಗೂ ಇದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು.

ಸತ್ತ ದನ, ಕರು, ಎಮ್ಮೆಗಳ ಸಾಕಿದವರು ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಆಧಾರ ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಅವುಗಳನ್ನು ರಾಮಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರಾದರು, ಅದನ್ನು ತಂದು ಸುಲಿದು ಪಾಲು ಮಾಡಿ ಹಂಚುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಮಾತ್ರ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಕಾಲದ ವೈಭವಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಈಗಾ ಕಾಲ ಮತ್ತು ಜನರ ಮನಸ್ಥಿತಿಗಳು ಬದಲಾಗಿದ್ದು, ಸತ್ತ ದನ, ಕರುಗಳ ಮಾಂಸ ಪಡೆಯಲು ಜನ ಹಿಂದುಮುಂದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾದ ಆಹಾರ ಎಂಬುದನ್ನೆ ಈಗ ಅನುಮಾನದಿಂದ ನೋಡುತ್ತ ಇವುಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಸೇವಿಸಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಕೆಲವರು ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ತಾವೇ ತಮ್ಮ ಹೊಲ, ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿದರೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿರದವರು ರಾಮಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿಗೆ ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ಸತ್ತ ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮಣ್ಣು ಮಾಡುವುದೆಂದರೆ ಕೋಪ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಸತ್ತದ್ದು, ಮತ್ತೊಂದರ ಆಹಾರ ಅದನ್ನು ಹೀಗೆ ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿ ಹಾಳು ಮಾಡುವುದನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೇಲಿನ ಹಕ್ಕನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡದ ಜನ ‘ನಮ್ಮ ಪದಾರ್ಥ, ನಮ್ಮಿಷ್ಟ ನೀ ಯಾವೂರು ದೊಣ್ಣೆನಾಯಕ ಕೇಳೋಕೆ’ ಎಂದು ಜಗಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವರನ್ನು ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವಿ ಅಪ್ಪಳಿಸುವುದು ರಾಮಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಈ ರೀತಿ ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸೇವಿಸುವುದು ಸರಿಯೋ, ತಪ್ಪೋ ಎಂಬ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ ಕಾರಣ, ಪಾಪ, ಅಪರಾಧ, ಹೀನಾಯವೆಂಬ ಹತ್ತಾರು ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡು ಕುರುಡು ಮಾಡಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಆಧುನಿಕತೆಯ ನಡುವೆ ಈ ಕೃತ್ಯಗಳು ತಮ್ಮನ್ನು ಅಸಹನೆಯಿಂದ ನೋಡುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ರಾಮಿ ಹೊತ್ತು ತಂದ ಮಾಲು ಹೆಚ್ಚು ಖರ್ಚಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ದೇಹದ ಮುಕ್ಕಾಲು ಮಾಂಸವನ್ನು ಹರಿದು ಇತರೆ ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಹಂಚುವುದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಸ್ವತಃ ರಾಮಿಯೇ ಕರೆದರು ಯಾರೋಬ್ಬರು ಪಾತ್ರೆಗಳ ಹಿಡಿದು ಇತ್ತ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಳೇ ತಲೆಗಳಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಬಂದವರು “ಈಗೀನವಾಕೆ ಜಂಭ. ಈ ಮಾಂಸ ತಿನ್ನೋದೇ ನಾಚಿಕೆ, ಹೇಸಿಗೆ ಅಂಥಾವ ವಸಿ ಹಾಕೋ ಸಾಕು ಇದ್ನೆಲ್ಲಾ ನಾನೇ ತಿಂದು ಸಾಯಬೇಕು” ಎನ್ನುತ್ತ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ತಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರೆ ಉಳಿಕೆ ಹಾಗೇ ಉಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

ರಾಮಿಗೂ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಈ ಮಾಂಸವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಿಂದು ಅರಗಿಸುವುದು ಸುಲಭವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ತಂದಿದ್ದನ್ನು ಆರುಂಧತಿಯು ರುಚಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳಾದರು ಅವಳಿಗೂ ಈಗೀಗಾ ಈ ಮಾಂಸದ ಮೇಲೆ ಅಂತಾ ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನು ರಾಮಿ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಇನ್ನೂ ಸತ್ತ ಇವುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತರುವ ತನ್ನ ಶ್ರಮ, ಸಮಯಗಳೆಲ್ಲಾ ವ್ಯರ್ಥವೆಂದು ಅವನಿಗೂ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಈ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮುಗಿಬಿದ್ದವರ ಧೂಳಿನಂತೆ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ದೂರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ, ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಸತ್ತ ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಎಂದೂ ಮಣ್ಣು ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಚರ್ಮ ಸುಲಿದವನೇ ದೇಹವನ್ನ ಅಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿ ಹದ್ದು, ಕಾಗೆ, ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಭೂರಿ ಭೋಜವನ್ನೆ ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವುಗಳು ಬಂದು ಸತ್ತ ದೇಹವನ್ನು ತಮಗಾದಷ್ಟು ತಿಂದು ಉಳಿದರೆ ಮರುದಿನ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಪೂರಾ ದೇಹ ಒಂದು ನಾಮಾವಾಶೇಷವಾಗಲು ವಾರಗಳೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯತನಕ ಅದರ ದುರ್ವಾಸನೆ ಸುತ್ತೆಲ್ಲಾ ಹರಡುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವವರಿಗೆ, ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ತುಂಬಾ ಹಿಂಸೆಯಾಗಿ ರಾಮಿಗೆ “ಸತ್ತ ದನಗಳ ನೀನು ಮಣ್ಣು ಮಾಡ್ದೇ ಹಿಂಗ್ ತಂದಾಕಿ ಕೊಳಸ್ತಿಯಲ್ಲ ಆಗಬೌದಾ?” ಎಂದರೆ, ರಾಮಿ “ತಿನ್ನೋ ಪದಾರ್ಥ ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿ ಯಾಕೆ ಹಾಳ್ ಮಾಡಬೇಕು” ಎಂದು ತಿರುಗಿ ಜವಾಬ್ ಕೂಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅದಕ್ಕೆ ಬಂದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ “ಅದು ಸರಿ ಕಣಯ್ಯ, ಆದ್ರೆ ಹಿಂಗ್ ಕೊಳ್ತು ನಾರೀದ್ರೆ ಏನ್ ಮಾಡೋದೇಳು? ಜನಮನ ಓಡಾಡೋದ ಹೆಂಗೆ? ಅದು ಅಲ್ಲದೆ ಊರು ನಾಯಿಗಳು ಈ ಮಾಂಸದ ರುಚಿ ನೋಡಿ ಮನುಷ್ಯನ ಭಯವೇ ಇಲ್ಲ ಅವಕ್ಕೆ. ಗುಂಪಾಗಿ ಬಂದ್ರೆ ಬದುಕಿರೋ ಕರ, ಕುರಿಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡ್ತಾವೇ” ಎಂದು ತಮಗಾಗುತ್ತಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಅನಾನುಕೂಲಗಳ ಒಮ್ಮೆಗೆ ಬಿಚ್ಚಲು ರಾಮಿ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ತಾನು ಬಗ್ಗುವವನಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ “ಬೇಕಾದವ್ರ ಹೂಳಿ, ನಾನು ಹಿಂಗೇ ಮಾಡೋದು. ಒಂದು ಜೀವ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವದ ಆಹಾರ ಅದ್ನ್ ನಾವ್ಯಾಕೆ ತೆಪ್ಪಿಸ್‌ಬೇಕು? ಊರಾಚೇಗೆ ಯರ‍್ನ್ ಅಪ್ಪನ್ ಆಸ್ತಿಯು ಅಲ್ಲ. ವಾಸ್ನೆಯಿದ್ದರೆ ಹೋಯ್ತುದೇ ಎರಡು ದಿನ” ಎಂದವನೇ ಅವರ ಮರು ಮಾತಿಗೂ ಕಾಯದೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಬಂದವರಿಗೆ ಇವನಿಗೆ ಇನ್ನೇಳಿ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿತ್ತು. ಅವನ ತರ್ಕವನ್ನು ಇವರಿಗೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ತಪ್ಪು ಎನ್ನಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕ್ರಿಯೆ ಊರಿನಿಂದ ಬಹಳ ದೂರಗಳ ಹೊರಗೆ ನಡೆಯುವುದರಿಂದ ಅಂಥಾ ತೊಂದರೆಯಿರಲಿಲ್ಲವಾದರು, ಆ ಭಾಗದಿಂದ ಗದ್ದೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವವರಿಗೆ ಸುತ್ತಲಿನ ಗದ್ದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಹಿಂಸೆ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ಚರ್ಮ ಸುಲಿದು, ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಎಳೆದಾಡಿ ತಿಂದಿರುವ ದೇಹವನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಮಣ್ಣು ಮಾಡುವ ಯೋಚನೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅತ್ತ ಸುಳಿಯುತ್ತಲೆ ಇದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇರದಂತೆ ಆ ಗಾತ್ರದ ದನದ ದೇಹ ಜೈವಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಬರೀ ಮೂಳೆಗಳು ಮಾತ್ರ ಉಳಿದಿರುತ್ತಿದ್ದವು.

ಊರಿನಲ್ಲಿ ರಾಮಿಯ ಈ ಕಾರ್ಯದ ಕುರಿತು ಮಾತುಕತೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಬಳಿ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡಿದರು ಕೂಡ ಸಮರ್ಥನೆ ಕೊಟ್ಟು ಅದನ್ನೆ ಸಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಇದರಿಂದ ಊರಿನ ಕೆಲ ಯುವಕರ ಗುಂಪು ಅವನ ಮೇಲೆ ಹಾರಿಹಾಯ್ದು ಜಾನುವಾರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರೋ ತಮ್ಮ ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿದ್ದ ಅಷ್ಟನ್ನು ಒದರಿತ್ತು. ಬಿಟ್ಟರೆ ಈ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ರಾಮಿಯ ಥಳಿಸಲು ನಿಂತಾಗ ದೊಡ್ಡವರು ತಡೆದಿದ್ದರು. ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ಊರಿನವರು ತಮ್ಮ ಸತ್ತ ದನ, ಕರುಗಳ ವಿಲೇವಾರಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳುವುದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ರಾಮಿ ಇದಕ್ಕೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಬೇರೆ ಊರಿನವರು ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರಾಮಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿ ಹೋಗಿ ಆ ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಯ ನೋಡಿದವನು ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಅದರ ತೂಕ ಅಂದಾಜಿಸಿ ತಾನೇ ಹೊರುವುದಾದರೇ ಹೊತ್ತು ಇಲ್ಲಾ, ಯಾವುದಾದರು ಆಟೋಗೆ ಹೇಳಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಹೇರಿಕೊಂಡು ತಂದವನು ಊರಿನ ಆಚೆಯಾ ಆಲದ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಚರ್ಮ ಸುಲಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ದೇಹವನ್ನು ಅಲ್ಲೆ ಬಿಡಲು ಹದ್ದು, ಕಾಗೆಗಳು ದಾಂಗುಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಇವುಗಳ ಹಾರಾಟ, ಕೂಗಾಟಕ್ಕೆ ಊರಿನ ನಾಯಿಗಳು ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಇವೆಲ್ಲಾ ಹೀಗೆ ಸದ್ದುಗದ್ದಲದ ಭಕ್ಷಭೋಜನ ಸವಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ದೂರದಿಂದ ಕಾಣುವವರಿಗೆ ಇದು ರಾಮಿಯಾ ಕೆಲಸವೇ ಎಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಯುವಕರಂತು ರಾಮಿಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಹುಡುಕಿ ಹೋದರಾದರು ಅವನನ್ನು ನಿರಾಯುಧರಾಗಿ ಎದುರಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಮನಗಂಡರು. ಈ ಹುಡುಗರಂತೆ ಊರಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಗುಂಪು ರಾಮಿಗಾಗಿ ಹೊಂಚುಹಾಕಿ ಕುಳಿತಿದ್ದು, ಸಮಯಾವಕಾಶ ನೋಡುವಾಗ ತುಂಡು ಹುಡುಗರ ಕರೆಸಿ “ಅದೇನ್ ಮಾಡ್ತಿರೋ ಮಾಡ್ರೋ ಅವ್ನ್ಂಗೆ ನಾವು ನಿಮ್ಗೆ ಪುಲ್ ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡ್ತೀವಿ” ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಉಕ್ಕಿದ ನದಿಗೆ ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಆಯಿತು. ರಾಮಿಯನ್ನು ಬಲಿ ಹಾಕಲು ನಿರ್ಧಾರಿಸಿದ ಈ ಹುಡುಗರು ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ತಯಾರಿಗಳ ನಡೆಸಿದರು. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಈ ವಿದ್ಯಮಾನ ನಡೆಯುವಾಗ ಕೆಲವರು ಬೆಚ್ಚಿ ಒಂದು ಸಭೆ ಸೇರಿದವರು ಇದನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸಿದರು. ಹಿಂದೆ ಎಂದು ಉದ್ಭವವಾಗಿರದ ಈ ಸತ್ತ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕುರಿತ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದು ಅವರಿಗೂ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಸಭೆ ಮುಂದೆ “ಆಡ ಹೈಕ್ಕಳಾ ಮಂಥನಸ್ತರು ನೀವು ಹಿಂಗ್ ಎತ್ತ್ ಕಟ್ಟುದ್ರೆ ಊರು ಉದ್ಧಾರ ಆದಾದ. ಯಾರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆದು ಇವೆಲ್ಲಾ” ಎಂದು ಬಿರಾಸಾಗಿ ಕೇಳಲು ಅಲ್ಲಿದ್ದವನೊಬ್ಬ “ಹ್ಹೇ ಅವ್ನ್ ಮಿತಿ ಮೀರೋನೇ ಕಣ್ ಸುಮ್ಕೀರು ದೇವ್ರ, ದಿಂಡಿರು ಅನ್ನೂ ಭಯ, ಭಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ” ಎಂದರೆ ಆ ಹಿರಿಯ “ಮನೆಹಾಳ ಬಡ್ಡೆತೋವಾ ನಿಮ್ಮಗಳಿಂದ್ಲೇ ಊರಾಳಾಗುದು. ನಿಮ್ಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಉಗಿಯೋರು ಇಲ್ಲ. ಮುಚ್ಕೊಂಡು ಇವೆಲ್ಲಾ ನಿಲ್ಲಿಸ್ರೀ” ಎಂದು ಆ ಸೇರಿದ್ದ ಸಭೆಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಸಿದ್ದ.

ಸಭೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಯಿತಾದರು ಈ ಸಭೆ ಮಾಡಿದ ಉದ್ದೇಶ ಫಲಿಸಲಿಲ್ಲ. ರಾಮಿಯ ಮೇಲೆ ಕತ್ತಿ ಮಸೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಅದನ್ನೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದವು. ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ಇದ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಕೇರ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅವನ ಪ್ರಕಾರ ಈ ತುಂಡು ಹುಡುಗರು ನನಗೆ ಏನು ಮಾಡುವರೆಂಬ ಅಸಡ್ಡೆಯಿತ್ತು. ಅವರು ಎದುರಾದಾಗ ಇವನನ್ನು ಗುರಾಯಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಾದರು ಅದನ್ನು ರಾಮಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆರುಂಧತಿಗೆ ಊರಿನ ಈ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿದ್ದು, ರಾಮಿಗೆ “ಈ ಕಾಲ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಜನ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೂ ಕಾಯ್ತಾರೆ ನೀ ಹುಸಾರು” ಎಂದೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈಗಾ ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧ ದೇಹ ಬಯಕೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿದಂತೆ ಹೊಸ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅನ್ಯೂನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆರುಂಧತಿಯ ಅಪ್ಪ ತೀರಿ ಹೋಗಿದ್ದ. ಇದ್ದೊಬ್ಬ ಮಗಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಕಳಿಸಿದ ಮೇಲೆ ರಾಮಿಗೆ ಆ ಮನೆಯೇ ಆಸರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇಬ್ಬರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬದುಕಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದ ಆರುಂಧತಿಗೂ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿತ್ತು. ರಾಮಿ ತನ್ನ ಹಳೇಮನೆಯ ಪಾಳು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ರಾಮಿಯನ್ನು ಕೊಂದು ಅವನ ಹೆಣವನ್ನು ಹದ್ದು, ಕಾಗೆ, ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಅವನ ಎದುರಾಳಿಗಳ ಹೆಬ್ಬಯಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೇ ಬೇರೆಯವರು ಸತ್ತ ದನ, ಕರುಗಳ ಮುಟ್ಟಲು ಹೆದರುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿಶ್ಚಿಯಿಸಿದ್ದರು. ಇದಕ್ಕೆಂದು ಸಮಯ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಮಿಯನ್ನು ಹಾಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಹೋಗಿ ಮುಟ್ಟುವುದು ಅಪಾಯವೆಂದು ಅವರಿಗೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ರಾಮಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತಾದರು ಅವನ ದೇಹದ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ರಾಕ್ಷಸತನದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಏರಿ ಬಂದವರ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವಿ ತೀಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಅವನಿಗೆ ತಪ್ಪಿಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಅವನ ವೈರಿಗಳಿಗೆ ಕಾದು ಕದ್ದು ಹೊಡೆಯುವುದೇ ಸೂಕ್ತವಾಗಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿಯಾದರೆ ರಾಮಿಯ ದೇಹ, ಮನಸ್ಸುಗಳೆರೆಡು ಎಣ್ಣೆಗೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಇದು ಅವನಿಗೆ ಬಿಡದ ಚಟವಾಗಿತ್ತು. ಇದರ ದಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದವನು ತನ್ನ ಸಂಪಾದನೆಯ ಅರ್ಧಭಾಗವನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಹಾಗೆ ಕುಡಿಯಲು ಪಕ್ಕದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಇದನ್ನೆ ಆ ಎದುರಾಳಿಗಳು ಗುರುತು ಮಾಡಿಕೊಂಡವರು ಆ ದಿನ ಕುಡಿದು ನೆಶೆಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮಿಯ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಬಿದ್ದರು. ರಾಮಿಗೆ ಮೈ ಮೇಲೆ ಮೊದಲ ಮಚ್ಚಿನೇಟು ಬೀಳುವತನಕ ಇಲ್ಲಿ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಏಟು ಬೀಳುತ್ತಲೆ ಅವನೊಳಗೆ ಜೀವ ಭಯ ಶುರುವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡು ಓಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲಾ ಮನಬಂದಂತೆ ಆಯುಧಗಳ ಬೀಸುತ್ತಲೆ ರಾಮಿಯ ದೇಹ ಛಿದ್ರಛಿದ್ರವಾಯಿತು. ಆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲೂ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಗುರಿಯಾಗಿಸಿ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ ಮುಖಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ಸೇರು, ಪಾವು, ಚಟಾಕುಗಳ ಕ್ಷಣ ಇವರ ಕಂಡು ಅವನಿಗೆ ನಗು ಬಂತು. ಆದರೆ, ಅವು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಏನೋ ಮಹಾಕಾರ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದಂತೆ ರಾಮಿಯ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ರಾಮಿ ದೇಹದಿಂದ ವಿಪರೀತ ರಕ್ತ ಹರಿದು ನಿತ್ರಾಣನಾಗಿ ಹಾಗೆ ಕೆರೆಗೆ ಉರುಳಿದ. ಅವನು ಸತ್ತಿದ್ದು ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಈ ಹುಡುಗರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಚದುರಿ ಹೋದರು.

ಪೊಲೀಸರು ಬಂದು ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮಿಯ ಶವ ತಗೆದವರೆ ಮುಂದಿನ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಆರುಂಧತಿ ರಾಮಿಯನ್ನು ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಜೀವ ಹೋದಂತೆ ಕಿರುಚಿದಳು. ನಿಂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೂ ಇದೊಂದು ಅಮಾನುಷವೆನ್ನುವಂತೆ ಆ ದೇಹದ ಮಾಂಸವೆಲ್ಲಾ ತುಂಡು, ತುಂಡಾಗಿ ಜೋತಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಪೊಲೀಸರು ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಿಕೊಂಡರು. ರಾಮಿಯ ಈ ಸಾವು ನ್ಯಾಯವಾದದ್ದೆಂದು ಯಾರಿಗೂ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇದೊಂದು ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣದ ಕೊಲೆಯೆಂದು ಇದರ ಹಿಂದಿರುವ ಅಷ್ಟು ಜನ ಯಾವುದೋ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ದುಡುಕಿ ಈ ಕೃತ್ಯ ನಡೆಸಿರುವುದು ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಪೊಲೀಸರಿಗೂ ಈ ಮಾಹಿತಿ ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತಲೆ ತಲೆ ಮರೆಸಿಕೊಂಡವರ ತಲಾಶ್‌ಗೆ ತಂಡ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಫೀಲ್ಡ್ಗೆ ಇಳಿದೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಊರು ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ರಾಮಿ ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡವರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ತನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ವರ್ತನೆಗಳಿಂದ ಕತೆಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ.